چه کسانی کارگردان «ناخدا خورشید» را خانه نشین کردند؟
واقعیت آن است در سینمایی که کارگردانی با سابقه فعالیت در پروژه‌های سینمایی غیراخلاقی آنچنانی از خارج از کشور دعوت به کار می‌شود و در نهایت بودجه‌های چند میلیاردی برای فیلمش دریافت می‌کند و این موضوع نیز با مخالف عملی همراه نمی‌شود، نمی‌توان اجازه داد که کارگردان برجسته ای همچون تقوایی به مدت سیزده سال مداوم فیلمی بر روی پرده سینماها نداشته باشد.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،بار دیگر سراغ ناصر تقوایی رفتند؛ مردی که چندین سال همچون بسیاری از سینماگران در سکوت به سر برد و چشم انتظار تغییر یک مدیر سینمایی دیگر بود تا شاید یک بار دیگر فضای حضورش بر روی صندلی کارگردانی فراهم شود اما در سال‌های اخیر و در سیر تطور سینمای ایران بر ناصر تقوایی و تقوایی‌ها، چه گذشتهکه شرایط کنونی را برایش رقم زده و آیا نتیجه رویکردها و تصمیمات شخص او بوده و یا بی تدبیری‌ها باعث شد تا آخرین فیلم اکران شده این کارگردان پیشکسوت متعلق به سیزده سال پیش باشد؟
به گزارش «تابناک»، «من هنوز که هنوز است از آقای میرعلایی دل‌چرکین هستم و هیچ‌وقت هم دلم ازش صاف نخواهد شد. من سه ماه تمام دوندگی کردم تا آقای تقوایی بیاید فیلمش را بسازد و آقای میرعلایی مرتب در باغ سبز را به ما نشان دادند ولی بعدها کارهایی به اسم فیلم فاخر ساختند که به نظر من دوزار هم ارزش ندارد، ولی آقای ناصر تقوایی گوشه‌نشین خانه است. البته خدا را شکر آقای تقوایی هیچ‌وقت گوشه‌نشین نخواهد شد. چون همچنان در حال نوشتن است و حضور دارد و همچنان ناصر تقوایی است. مهم این است که دروغ گفتند و چهار سال فقط خواستند رفقایشان فیلم بسازند.»
این گفته ها، بخشی از تازه ترین و البته شاید خواندنی ترین گفت و گوی پرویز پرستویی با بهار است که از صراحت کم نظیر برخوردار است و پرستویی در متن آن بسیاری از آنچه برایش رخ داده و تاکنون بازگو نکرده بوده را بر زبان آورده است. یکی از این اتفاقات همانگونه که مشخص است، وقایعی است که در دوره مدیریت شمقدری بر سازمان سینمایی و میرعلایی بر فارابی بر سر چهره هایی همچون ناصر تقوایی و همچنین طیفی دیگر نظیر پرستویی آمده است؛ طیفی که پرستویی به عنوان یکی از شاخص ترین آنها، در چهار سال پیش پای در کاخ جشنواره فیلم فجر نگذاشتند.
شاید با خواندن مطلب فوق تنها نسبت به نوع برخورد حذفی با اشخاص و ممیزی اشخاص به جای آثار در سینمای ایران ابراز تاسف کنید اما واقعیت آن است که این اتفاق تنها در این دوره رخ نداده و ممیزی اشخاص اتفاقی معمول در سینمای ایران است که دلایل مشخصی دارد اما پیش از عرضه علل، باید به مصادیق چنین ممیزی پیش از ظهور شمقدری و دوستانش در مدیریت سینمای ایران، اشاره کرد که نشان می دهد این ماجراها تا کجا ریشه دارد و از کجا تدبیری نشده که از ظرفیت حداکثری سینمای ایران بهره برداری شود.
برای ریشه یابی می‌توان به گفت و گوی تازه شخص ناصر تقوایی اشاره کرد که او به خوبی وضعیت ادوار پیشین را بیان کرده است. تقوایی اشاره ای دوره به دوره به آنچه بر سر فیلم‌هایش آمده می‌کند و جالب ترین این اشاره ها هم، تاریخی بودن ممیزی سلیقه ای را به تصویر می‌کشد.
