خاطرات یک مقام انگلیسی از سفر به ایران
یک نماینده حزب کارگرانگلیس درباره سفر چهار روزه‌اش به تهران گفت: من هرگز قبلا به تهران سفر نکرده بودم به همین علت برای من این سفر خیلی جذاب بود.
جام جم آنلاین: یک نماینده حزب کارگرانگلیس درباره سفر چهار روزه‌اش به تهران گفت: من هرگز قبلا به تهران سفر نکرده بودم به همین علت برای من این سفر خیلی جذاب بود.
من همیشه دوست داشتم به ایران سفر کنم. به همین علت این سفر خیلی خوبی بود. دیدن تهران این حس را از یک پایتخت مهم به من می داد و اینکه ایران چقدر مقتدر است. ساختمانهای عظیم و شکوه آنها در تهران به شدت مرا تحت تاثیر قرار داد.
جرمی کوربین در مصاحبه با روزنامه الشرق الاوسط افزود: مجلس ایران هم جالب بود، تزئینات جالبی در آن بود و تاریخچه آن نیز خیلی جذابیت داشت. ما همچنین به سفارت انگلیس رفتیم و در همان اتاق پذیرایی که چرچیل، استالین و روزولت زمانی با یکدیگر شام خورده بودند، ایستادم. روی دیوار آن پلاکی برنجی بود که ترتیب صندلیها را مشخص می کرد و این برای من جالب بود. البته در حال حاضر ساختمان سفارت بسته و تعطیل است.
وی افزود: حق قانونی ایران است که از انرژی اتمی استفاده کند. من قبول دارم که ایران می تواند به شکل قانونی آن را تولید کند. کاری که ایران نمی تواند انجام دهد این است که تسلیحات اتمی تولید کند و همچنان عضو ان پی تی باقی بماند. ایران هرگز از ان پی تی خارج نشده است. بنابراین من همیشه بر این باور بوده ام که تحریمها علیه ایران غیرسازنده بوده است.
کوربین در مورد خشم مردم ایران از انگلیس به خاطر اقدامات آنها در گذشته گفت: ما چنین احساسی را از دیدگاه‌های افراد مختلفی که در پارلمان با آنها دیدار کردیم، داشتیم. مسئله ای که ممکن است مورد تردید باشد این است که اشغالگری انگلیس و شوروی در جریان جنگ جهانی دوم در سال 1946 به طور کامل پایان نیافت.
کودتای 1952 که شاه را دوباره به قدرت برگرداند، حکومتی که از بسیاری جهات طرفدار غرب و سکولار بود، این حکومت حقوق بشر را به طور گسترده ای نقض می کرد و همین هم در نهایت به واکنش مردم منجر شد. فکر می کنم مداخله انگلیس در سال 1952 شروع زنجیره ای از تحولات سیاسی بود که در نهایت ما را از یک افراط به افراطی دیگر رساند.
نماینده پارلمان انگلیس گفت: اتحادیه اروپا واقعا می خواهد با ایران روابط تجاری داشته باشد.هواپیمای ما (از ایران به فرانکفورت و بالعکس )پر از تاجران آلمانی بود که در حال رفتن به ایران بودند تا قراردادهایی برای بازگشایی تجارت با ایران امضاء کنند. اما مشکل اینجا است که انگلیس آن طور که باید مشارکت ندارد.