خودروهای باشخصیت ایتالیایی

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از مجله تخت گاز دهه نود میلادی دورانی عجیب و منحصربه‌فرد برای صنایع خودروسازی و حتی سایر مصنوعات بشر به حساب می‌آید. دوران گذار از طرح‌های تنومد و صلب دهه‌های گذشته به خودروهای ارگانیک و هوشمند امروزی. شاید به همین دلیل هم باشد که خودروهای دهه نود عمدتا به پیکره‌هایی کسل‌کننده و سردرگم مشهور شدند، البته استثنا هم همیشه وجود دارد و از قضا استثناهای دهه آخر هزاره دوم میلادی، همه گِرد ابرخودروها و شیک‌پوش‌های ایتالیایی می‌گردند. بنز همیشه بنز است، دایره آبی و سفید مونیخ، همیشه ب‌ام‌و و اسب اشتوتگارت همیشه پورشه، آمریکایی‌هایی چون کوروت، موستانگ، چلنجر و… متعلق به دهه‌های 50، 60 و 70 هم که جای خود دارند؛ اما هیچ‌یک از کمپانی‌های پرآوازه را نمی‌توان سراغ گرفت که اسطوره‌ای چون دیابلو یا تستاروسا در دهه 90 ساخته باشند. ایتالیایی‌ها را باید اسطوره‌سازان دهه 90 نامید، خودروسازانی که شاید عمرشان به قدمت بزرگان این صنعت نبود، اما پیکره‌‌ای جذاب و ماندگار از یک محصول بی‌روح را روانه خیابان‌ها ساختند، اصلا موضوع درست همین‌جاست، دمیدن روح در کالبد یک موجود بی‌روح! شاید تا پیش از آن هم خودروسازان بسیاری محصولاتی فراتر فلز و پلاستیک با شخصیتی بشرگونه به تولید رسانده بودند، اما اوج این داستان را در اسطوره‌های ایتالیایی دهه نود باید جست‌وجو کرد. شکوفایی دوباره آلفارومئو، پایان گالاردو و تولد هوراکان، تحویل نخستین وِنِنو و تب فراگیر معرفی ادیشن‌های اختصاصی برای مدل‌های مختلف فراری، بهانه خوبی بود تا سفری داشته باشیم به سه دهه قبل و دورانی که پایه‌گذار اسطوره‌های امروز ایتالیایی بود و به این پرسش پاسخ دهیم که: «چی شد که اینجوری شد؟» با ما و مرور 8 اسطوره واپسین سال‌های قرن پرتب و تاب بیستم، همراه شوید.

لامبورگینی دیابلو، مرد بزرگ تاریخ

11 سال بیشتر عمر نکرد. عمری از دید بشر کوتاه اما از منظر یک ابرخودرو، طولانی و افسانه‌وار! از سال 1990 تا 2001 در همان زادگاه کوچک اما پرآوازه لامبو، سنت آگاتا بولونیز متولد شد و در همان‌جا از خط تولید خارج. گرچه تعداد قابل توجهی به میزان 2884 عدد از آن به تولید رسید، اما هنوز هم کسانی پیدا می‌شوند که شیفته این گاو عصبانی و پیر باشند و آرزو کنند کاش همچنان تولید می‌شد. گرچه سلفش، کانتاش و جانشینش مورسیه‌لاگو هم اسطوره‌هایی بی‌بدیل بودند، اما این موضوع هرگز سبب نشد دیابلو به باد فراموشی سپرده شود.