تاملی در نام گذاری معابر و خیابان ها
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از نام گذاری معابر، کوچه ها و خیابان های شهر به ویژه بزرگراه ها در هر کشور می تواند به نوعی بیانگر ارزش ها، باورها و تمدن آن کشور باشد و از طرفی می تواند ابزاری باشد برای زنده نگه داشتن برخی رویدادها، شخصیت ها و ارزش های تاریخی.
در کشور ما نیز این رویه دنبال شده است و بر همین مبنا نام های بسیاری از معابر و خیابان ها به نام شهیدان، بزرگان دین، علماء و رویدادهای تاریخی و در برخی موارد به نام آزادمردان سایر کشورها نام گذاری شده است. اما مساله ای که این بین باعث آزار و گاهی هتک حرمت می شود نوع محاوره مردم در بیان آدرس ها و نام بردن از این معابر می شود که بایستی مسئولین امر در نام گذاری ها به این موضوع توجه نمایند.
مثلاً یکی از اتوبان های شهر تهران به نام امام اول شیعیان و با نام اتوبان امام علی (ع) نام گذاری شده است یا یکی از میادین مهم تهران به نام میدان امام حسین (ع) نام گذاری شده است، اما مردم هنگام نام بردن از این بزرگراه یا میدان از الفاظی استفاده می کنند که به دور از شان این امامان معصوم است. برخی از این تعابیر این گونه هستند. (به دلیل نامناسب بودن الفاظ اسامی امامان معصوم حذف شده است)
– سر …
– آخر …
– … رد میکنی میرسی فردوسی
از این تعابیر بسیار در بین مردم رواج دارد و واضح است که این تعابیر بدون توجه به معانی آن بر زبان مردم جاری است و خدای نکرده کسی قصد توهین ندارد، اما دقت در معانی و الفاظ تصویر خوبی را در ذهن متبادر نمی کند. یاد کردن از امام معصوم باید با نهایت احترام و ادب همراه باشد نه اینکه با الفاظی سخیف و غیر مودبانه این اسامی بر زبان ها جاری شود.
مسئولیت شورای شهر تهران در این زمینه بسیار حساس است و به نظرم باید هر چه زودتر در این زمینه تدابیری اندیشیده شود تا جلوی این اقدام ناپسند گرفته شود.