زیرساختی به نام زنجیره های بلوک

زمان زیادی از معرفی زنجیره های بلوک (BlockChains) نمی گذرد، در حقیقت در سال 2008 میلادی زنجیره های بلوک (BlockChains) به عنوان یک مفهوم زیرساختی در فناوری اطلاعات ظهور پیدا کرد. زنجیره های بلوک (BlockChains) روشی نوین و جدیدی برای بانک های اطلاعاتی یا پایگاه های داده ای توزیع شده است.

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک به نقل از ماهنامه بانکداری آینده شماره 30، زنجیره های بلوک با استفاده از روش های توزیع شده قدیمی داده ها و روش های جدید و نوین توزیع شده(Distributed) حاصل شده است. می توان تصور کرد زنجیره های بلوک قادر به ذخیره، نگهداری و اشتراک اطلاعات بین افراد مستقل از هم را در یک شبکه، از طریق بانک های اطلاعاتی توزیع شده و به صورت کاملا امن انجام می دهد.

زنجیره های بلوک دارای سه نسل از پیدایش خود هستند.

1- زنجیره های بلوک نسل نخست (BlockChains 1.0)

این نسل زیر ساختی است جهت کاربردهای ارزهای دیجیتالی (Digital Currency) که مصداق معروف و شناخته شده آن ارز رمز ها بیت کوین ( Bitcoin Cryptocurrency) است.

2- زنجیره های بلوک نسل دوم (Block Chains 2.0)

این نسل از زنجیره های بلوکی جهت کاربرد های مالی دیجیتالی ( Digital Finance) است.

3- زنجیره ای بلوک نسل سوم (Block Chains 3.0)

این نسل جهت کاربرد های اجتماع دیجیتالی (Digital Society) زیرساخت های مناسب را مهیا می کند.

زنجیره های بلوک نسل دوم و سوم از سال های 2015 شروع شده و ادامه دارد و نسل نخست نیز از شروع T همواره حرکت تکاملی خود را طی کرده و خواهد کرد.

زنجیره های بلوک براساس اعتماد و اطمینان، داده ها را براساس روش های رمزگذاری مطمئن بین دو نفر یا بیشتر به اشتراک گذارده و مکانیزم آن روش ذخیره و بازیابی داده ها توزیع شده است.

زیرساخت ذخیره و بازیابی اطلاعات در فناوری اطلاعات سه گونه است که عبارتند از «متمرکز(Centralized) »، «غیرمتمرکز(Decentralized) » و «توزیع شده(Distributed) ».

ـ در روش زیر ساخت های متمرکز، اطلاعات را در یک مرکز ذخیره، نگهداری و پردازش می گردند و کاربران و استفاده کنندگان از طریق شناسه و رمز هایی که در اختیار دارند و برای آنها حدود دسترسی تعریف شده قادر به ذخیره، ویرایش و دسترسی به داده ها هستند. بزرگترین اشکال این روش در صورت وقوع رخدادی امکان خدمات رسانی کاملا به کاربران قطع می شود و تداوم عملیات با ایجاد مرکز پشتیبان و بحران امکان پذیر است و نیاز به یک شبکه استوار و بستری با قوام است.

ـ زیرساخت غیرمتمرکز، اطلاعات در مراکز مختلف براساس ناحیه ای ذخیره، نگهداری و پردازش می شود در این روش سرویس های فراگیر دارای اشکال است و به صورت لحظه ای دسترسی به داده های غیرمحلی دشوار است و همچنین تجمیع داده ها و به هنگام بودن داده ها جهت گزارش های مدیریتی سهل نیست.

ـ در زیرساخت توزیع شده داده ها و اطلاعات براساس نیاز می تواند در یک نود یا چند نود ذخیره شوند، درواقع داده ها در یک فضای پردازش ابری (Cloud Processing) ذخیره می شوند. به خاطر توزیع شدن داده ها روش های حفاظتی و امنیتی مطمئن و قابل اعتماد در اینجا خیلی مهم هستند.

همانطور که اشاره شد، «زنجیره های بلوک» به بهره گیری از پردازش ابری و زیرساخت توزیع شده داده ها به صورت امن، زیرساختی را فراهم کند که کاربرد های کسب وکار ها براساس اعتماد دوطرفه ایجاد شوند و براساس نیاز سریعا به یک کسب وکار شبکه ای چندین طرفه تبدیل شوند.

زنجیره های بلوکی زیرساختی است که در آن تا به امروز بیش از 1500 ارز رمز ها به بازار ارائه شده است و هر روز شاهد یک ارز رمز جدید هستیم. همچنین کسب وکار ها توانسته اند از دفتر کل فراگستر (Hyper Ledger) استفاده کنند. این زیرساخت توانسته در کسب وکار های «حمل ونقل بین المللی»، «اعتبارات اسنادی»، «تامین مالی»، «تدارکات» و «بهداشت و سلامت» نقش موثری داشته باشد و بین طرف های تجاری «قرارداد های هوشمند (Smart Contract)» را عملیاتی سازد.

زیرساخت و زنجیره های بلوک به گونه ای در فناوری اطلاعات نقش دارد که شرکت های بزرگ برای این زیرساخت تجهیزات ویژه تولید و عرضه می کنند که مصداق آن پردازنده بزرگ Z14 شرکت آی بی ام (IBM) است که پشتیبانی زنجیره ای بلوک از وظایف اصلی آن است.

زیرساخت زنجیره های بلوک قادر است «پردازش کسب وکار های شناختی (Cognitive)» و همچنین «پردازش ارادی (Autonomic Computing)» را هرچه سریع تر محقق کند البته اگر زیرساخت دیگری در فناوری اطلاعات پدید نیاید.