خبر

در روزگاری که دولتش به استمداد تدبیر و امید نرخ تورم را  25 درصد پیش بینی می کند و انتظار دارد که بر این عدد لبخند تحسین بر لبانمان نقش بندد قله های اقتصاد طبعا اگر به حضیض نباشند در گردبادهای تورم و رکود به تپه ماهورهایی ماننده اند که گاهی این جا و دمی انجا به ناگزیر فرود می آیند اما نه برای آسایش که برای جابجایی دیگر خود را آماده می کنند.

با این حال خبرنگاران اغلب تلاش می کنند در این فضای مه الود آینده را روشن ترسیم کنند هم به دلیل اینکه آهنین هستند دوم آنکه  رسالت اجتماعی خبر جز این نیست که آگاه کند طبعا نتایج هر فرایند آگاهی رساننده ای  روشنایی است و بهبود.

مردان آهنین خبر در ایران اما فراتر از آهنند  چرا که دوام آوردن در اقتصاد کویرگونه رسانه کشور ما  توانایی از جنس الماس می طلبد.
به دلایل مختلف در ایران در زمانهای رونق اقتصادی  وقتی صنایع مختلف قله های بلندی بودند صنعت رسانه  تپه ای بیش نبود حال که در رکود هستیم و تورم، اقتصاد رسانه به دره ای با دیواره های بلند بدل شده که صعود از آن جز از مردان آهنین رسانه برنمی اید.

  با این حال هر روز در میان سطور همین صفحات رسانه ها بارقه های امید را جستجومی کنیم و امیدوارمی  شویم هوا خوب می شود . اما همه می دانیم که حال رسانه با این منوال خوب نمی شود .  روزگارش حالا سخت خواهد بود و اگر نبود برخی تنفس گاه ها مانند معافیت های مالیاتی ویارانه و از  این دست، تردید نباید کرد که از رسانه یادی فقط می ماند و خاطره ای.

این نگاه یارانه مدار جامعه به رسانه اما ذاتا خوب نیست.در جامعه ای که رسانه در حضیض باشد و کسی ضرورت توسعه دانش اطلاعات و خبر  را حس نکند  باید به آینده روشنش تردید داشت و اینکه نقطه یا نقاطی از جامعه ما از درون سالم نیست و باز این رسالت رسانه است که آن نقاط را کشف و شفاف کند تا درمان و درمانگر از راه برسند.

بر این اساس به نظر می رسد به عنوان یک رسالت جمعی باید برای اقتصاد رسانه فکری کنیم. این فکر نه از جنس یارانه بلکه باید فرصت سازی برای ساخته شدن یک بنای درخور برای صنعت رسانه باشد یادمان نرود اگر این بنا را نسازیم  بی خبری برای ما تاریکی  می سازد که که البته تا اکنون هم  کم بهای بی اطلاعی و نبود اخبار روشنگر وتحلیل های مستحکم را نداده ایم.