داروهای ضدافسردگی کجا رایج تر است؟

به نوشته گاردین، در گزارش جدید سازمان همکاری و توسعه اقتصادی آمده: افزایش مصرف این داروها احتمالاً با بالا رفتن آگاهی عمومی نسبت به افسردگی ارتباط دارد که باعث شده درمان این بیماری با دارو و پذیرش اجتماعی بیشتری پیدا کند. به علاوه این افزایش مصرف ضدافسردگی‌ها در این گروه کشورهای توسعه یافته ممکن است با احساس ناامنی و فشار روانی ناشی از بحران اقتصاد جهانی در سال‌های اخیر مرتبط باشد. مثلاً در اسپانیا و پرتغال دو کشوری که در سال‌های اخیر فشار زیادی را به علت بحران اقتصاد جهانی تحمل کرده‌اند، میزان مصرف داروهای ضدافسردگی بین سال‌های 2007 و 2011 به ترتیب 23 و 20 درصد افزایش یافته است.

مصرف داروهای ضدافسردگی در ایسلند بیشتر از همه کشورهای جهان است که در ابتدای بحران اقتصادی جهانی، بانک‌های آن به ورشکستی کشیده شدند. در این کشور میزان مصرف ضدافسردگی‌ها در طول دوره بررسی 50 درصد بالاتر از میانگین مصرف این داروها در 30 کشور عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی و معادل 106 دوز دارو و در روز به ازای هر 100 نفر جمعیت بود. البته برخی کارشناسان معتقدند یک عامل مؤثر در مصرف زیاد داروهای ضدافسردگی در ایسلند پرطرفدار نبودن درمان‌های جایگزین برای افسردگی مانند روان درمانی است.

در کشورهای استرالیا، کانادا و کشورهای منطقه اسکاندیناوی نیز میزان تجویز داروهای ضدافسردگی بالاست و به طور میانگین از هر 10 فرد بزرگسال، بیش از یک نفر دارو دریافت می‌کنند. یک بررسی جداگانه درباره آمریکا نیز نشان داد 10 درصد بزرگسالان آمریکایی داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنند. در چین با وجود اینکه هنوز میزان مصرف داروهای ضدافسردگی نسبتاً پایین است، بازار این داروها در 3 سال گذشته، 20 درصد رشد کرده است.

این روند افزایش مصرف داروها در حالی است که با وجود تشخیص تعداد بیشتری از افراد دچار افسردگی در برخی کشورها، آمار جهانی افسردگی به همین میزان افزایش نیافته است.

نویسندگان این گزارش می‌گویند با وجود اینکه بالا رفتن مصر ف داروهای ضدافسردگی می‌تواند نشانه‌ای مثبت و بیانگر دریافت دارو به وسیله افراد دچار افسردگی متوسط تا شدید در این کشورها باشد این نگرانی‌ها هم وجود دارد که این داروها نابجا و برای موارد خفیف افسردگی که با سایر روش‌ها نیز قابل درمان هستند تجویز می‌شوند.

بیشتر متخصصان اعصاب و روان توافق نظر دارند که داروهای ضدافسردگی برای درمان افسردگی‌های شدید مؤثرند اما لزومی ندارد به عنوان نخستین گزینه درمانی و در موارد خفیف هم تجویز شوند. در این موارد خفیف مشاوره و شیوه‌های روان‌درمانی مانند «رفتار درمانی شناختی» هم می‌تواند مؤثر باشد.