منشوری که از اخلاق صحبت نمی‌کند / در مسیر اشتباه

نقدی بر منشور اخلاقی صنعت بیمه، مدون در سندیکای بیمه گران

کاستی‌های فراوانی در هشت اصل منشور اخلاق حرفه‌ای صنعت بیمه مشاهده می‌شود. اخلاق حرفه‌ای آنچنان گسترده است که تنها با این هشت اصل پوشش داده نمی‌شود.در حال حاضر منشور اخلاقی مناسبی برای تعیین اصول اخلاق حرفه‌ای در صنعت بیمه وجود ندارد. گرچه منشور ارائه‌شده توسط سندیکای بیمه اشاره کوچکی به موضوعات اخلاق حرفه‌ای کرده است؛ اما در عمل همه اصول این منشور را به راحتی می‌توان تحت قوانین و مقررات اعمال و حتی نظارت کرد.

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک ، منشور اخلاق حرفه‌ای، اساس‌نامه‌ای است که بر اساس آن، افراد فعال در صنعت، راهنمایی‌های لازم را برای اتخاذ تصمیمات مناسب دریافت می‌کنند و در کنار آن، منافع خود را در اولویت دوم قرار می‌دهند. این منشور فقط جنبه آموزشی و تقویت نوع‌دوستی و فعالیت مثبت برای توسعة جامعه دارد و شرکت‌ها و سازمان‌ها فقط بر اساس آن قادر به انتخاب و حمایت از افرادی هستند که منافع جامعه را بر منافع خود ترجیح می‌دهند؛ بنابراین، منشور اخلاق حرفه‌ای عملاً بار قانونی برای فردا ندارد؛ بلکه بیشتر برای سازمان، بار قانونی ایجاد می‌کند.

اخلاق حرفه‌ای بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی مردم است که قانون نمی‌تواند دخل و تصرفی در آن داشته باشد. یک فرد می‌تواند از نظر اخلاق حرفه‌ای سطح بسیار پایینی داشته باشد و در عین حال در چارچوب قانون عمل کند. در نتیجه قانون توان کنترل اخلاق افراد را نخواهد داشت.

اهمیت اخلاق حرفه‌ای در اقتصاد کم‌سود و کاهش قوانین

امروز با توسعه تکنولوژی در همة زمینه‌ها و در کنار آن، افزایش سخت‌گیری سازمان‌های نظارتی منجر به ایجاد محیط اقتصادی کم‌سود شده است. در نتیجه این امر، اخلاق حرفه‌ای خود را بسیار پر رنگ‌تر نشان می‌دهد. نقش اخلاق حرفه‌ای در اقتصاد کم‌سود از دو جنبه اهمیت بسیاری دارد؛ اول آنکه کاهش سود فعالیت‌های اقتصادی، طمع افراد را افزایش و احتمال افزایش فعالیت‌های غیر اخلاقی را در همه صنایع افزایش می‌دهد.

دوم اینکه قوانین وضع‌شده در همه صنایع، به ویژه صنعت بیمه که بیشترین نیاز به حسن‌نیت را دارد، منجر شده است تا هزینه‌های بسیاری برای پیاده‌سازی این قوانین بر دوش صنعت اعمال شود؛ بنابراین، شرکت‌های بیمه موظف‌اند تا در شرایط سود کمی که بر اقتصاد امروزی حاکم است بیشتر به مسئله اخلاق حرفه‌ای بپردازند؛ زیرا در صورت عدم رعایت این اصول توسط شرکت‌های بیمه و کارکنان آنها، در نهایت قوانینی وضع خواهند شد که منجر به وخیم‌تر شدن اوضاع می‌شوند؛ مثلاً از این قوانین، می‌توان به قانون استقلال بیمه عمر از سایر رشته‌ها در کشور آلمان و برخی دیگر از کشورهای توسعه‌یافته اشاره کرد.

از آنجایی که در بیمه عمر میزان ضریب خسارت به نسبت بسیاری از رشته‌های دیگر پایین‌تر است، در گذشته بسیاری از شرکت‌های بیمه که در سایر رشته‌ها نیز فعالیت داشتند ریسک‌های بسیاری در سایر رشته‌ها و در پورتفوی خود وارد کردند تا آثار منفی ضریب خسارت در بسیاری از رشته‌ها را با بیمه عمر، سرشکن کنند؛ این در صورتی است که بیمه عمر، کلیدی‌ترین رشته بیمه در توسعه جامعه است؛ زیرا پایه و اساس بسیاری از سرمایه‌گذاری‌ها را در جهان تشکیل می‌دهد. در نتیجه، از آنجایی که شرکت‌ها از شیوة تلفیق بیمه عمر و غیر عمر خلاف اصول اخلاق حرفه‌ای بهره برده‌اند، در این کشورها این رشته از سایر رشته‌ها جدا شده و در نتیجه منجر به افزایش ضریب خسارت در پورتفوی بیمه‌هایی شد که مجوز فعالیت در رشتة بیمه زندگی را ندارند.

از طرف دیگر نیز، بیمه‌هایی که تنها در رشته بیمه عمر فعالیت می‌کنند ریسک بسیار بالایی را به واسطه تنوع بسیار پایین رشته‌ها متحمل شده‌اند و در نتیجه، قانون‌گذاران مجبور به تفکیک انواع بیمه عمر در این کشورها شدند (بیمه فوت، بیمه دریافتی ماهانه، بیمه دریافتی یک‌جا، بیمه عمر و سرمایه‌گذاری و بیمه عمر سازمانی). بنابراین، به واسطه عدم رعایت اخلاق حرفه‌ای در صنعت بیمه، قانون‌گذاران ملزم به تفکیک رشته‌های بیمه در این کشورها شدند.

کاهش قوانین در نتیجه توسعه اخلاق حرفه‌ای تنها به این نمونه محدود نمی‌شود؛ بلکه در صورت افزایش غیر اخلاقی‌های حرفه‌ای در صنعت بیمه، قوانین سخت‌گیرانه‌تری بر این شرکت‌ها تحمیل خواهد شد که منجر به کاهش سود پورتفوی بیمه می‌شود.

مشکلات مربوط به اعمال قوانین اخلاق حرفه‌ای

اخلاق حرفه‌ای در کسب و کار عبارت است از اولویت قرار دادن ارزش‌های اخلاقی برای محل کار و حصول اطمینان از همسو بودن رفتارها با این‌گونه ارزش‌هاست که می‌توان آن را با عنوان «مدیریت ارزش‌ها» دانست. با این حال، افسانه‌ها درباره اخلاق حرفه‌ای بسیار زیاد است. برخی از این افسانه‌ها ناشی از سردرگمی عمومی درباره مفهوم اخلاق است. افسانه‌های دیگر ناشی از دیدگاه‌های باریک یا ساده‌گرایانه معضلات اخلاقی است. در ادامه به نمونه‌هایی از این افسانه‌ها و باورهای اشتباه اشاره‌ای خواهیم داشت.

اخلاق حرفه‌ای در کسب و کار بیشتر موضوعی معنوی است نه مدیریتی: هدف از اعمال برنامه اخلاق حرفه‌ای در کسب و کار تغییر ارزش‌ها یا روح مردم نیست؛ بلکه هدف، مدیریت ارزش‌ها و تضاد بین آنهاست.

کارمندان ما دارای اخلاق حرفه‌ای هستند؛ بنابراین ما نیازی به توجه به اخلاق حرفه‌ای کسب و کار نداریم: بیشتر معضلات اخلاقی که مدیران در محیط کار با آنها روبه‌رو هستند بسیار پیچیده است. زمانی که یکی از موارد زیر اتفاق بیفتد، متوجه خواهند شد که قضیه تقابل اخلاقی در میان است:

    تضاد ارزشی قابل توجه بین علایق مختلف؛
    موارد جایگزین واقعی که می‌توانند تحت تغییراتی نیز اعمال شوند؛
    عواقب قابل توجه که ذی‌نفعان را در موقعیت موجود تحت تأثیر قرار می‌دهند.

بنابراین، مدیران تنها زمانی متوجه نیاز به اصول اخلاق حرفه‌ای می‌شوند که به طور واقعی موقعیتی را حس کنند که کمبود اصول اخلاقی حس می‌شود.

اخلاق حرفه‌ای در تجارت یک رشته است که به بهترین وجه توسط فلاسفه، دانشگاهیان و نظریه‌پردازان هدایت می‌شود: عدم دخالت رهبران و مدیران در ادبیات و مباحث اخلاق حرفه‌ای کسب و کار ، بسیاری را به این باور سوق داده است که اخلاق حرفه‌ای یک مد یا حرکتی است و ارتباط چندانی با واقعیت‌های روزانه ادارة یک سازمان ندارد. آنها معتقدند؛ اخلاق حرفه‌ای در درجه اول بحث فلسفی پیچیده یا یک مذهب است. با این حال، اخلاق حرفه‌ای یک رشته مدیریتی با رویکرد برنامه‌ریری‌شده و شامل چندین ابزار عملی است.

اخلاق حرفه‌ای در کسب و کار ، موضوعی کوچک و اضافه بر سازمان است: بسیاری از مردم اظهار دارند که منشور اخلاقی یا لیست ارزش‌های اخلاقی که سازمان به آن افتخار می‌کند، موضوعی پیش پا افتاده و حل شده است؛ زیرا هر کسی به طور طبیعی باید آن را دارا باشد. با این حال، ارزش یک منشور اخلاق حرفه‌ای برای سازمان وابسته به اولویت و تمرکز آن در مورد ارزش‌های اخلاقی خاص در محل کار است.

اخلاق حرفه‌ای تجارت، موضوعی است که افراد خوب باید به موعظه افراد بد بپردازند: به نظر می‌رسد برخی نویسندگان در زمان انتقاد از وضعیت نامساعدِ کسب و کار و رهبران آن، خود را در موقعیت اخلاقی بالاتری می‌دانند. با این حال، این افراد به خوبی درک می‌کنند که در مدیریت سازمان‌ها، حتی افراد خوب می‌توانند اقدامات بدی انجام دهند، به ویژه هنگام استرس یا سردرگمی. مدیریت اخلاق در محیط کار عبارت است از همکاری همة ما برای کمک به همدیگر برای حفظ اخلاق حرفه‌ای به گونه‌ای که بتوانیم در زمان استرس یا ایجاد مشکلات اخلاقی، ارزش‌های سازمانی را حفظ کنیم. استرس ممکن است یک دلیل باشد؛ اما بهانه نیست.

اخلاق حرفه‌ای کسب و کار ، پلیس جدیدی مضاف بر سایر موانع است: بسیاری معتقدند؛ اخلاق حرفه‌ای تجارت، پدیده‌ای جدید است؛ زیرا بیشتر در ادبیات مدیریت مورد بحث قرار می‌گیرد. این در صورتی است که اخلاق حرفه‌ای در کسب و کار برای اولین بار در حدود 2 هزار سال پیش نگاشته شد. اخلاق حرفه‌ای در کسب و کار اخیراً به دلیل جنبش مسئولیت اجتماعی که از دهة 1960 آغاز شد، مورد توجه بیشتری قرار گرفت.

اخلاق را نمی‌توان مدیریت کرد: در واقع، اخلاق همیشه مدیریت می‌شود؛ اما، غالباً به طور غیر مستقیم مدیریت می‌شود؛ مثلاً در صورتی که بنیانگذار سازمان یا رهبر فعلی بخواهد، می‌تواند تأثیر قدرتمندی بر رفتار کارمندان یا خود کارمندان در محیط کار بگذارد. اولویت‌های استراتژیک (حداکثر سود، افزایش سهم بازار، کاهش هزینه‌ها و غیره) می‌توانند تأثیرات بسیار خوبی بر اخلاق حرفه‌ای کارکنان بگذارند. قوانین، مقررات و بخش‌نامه‌ها به طور مستقیم بر اخلاقی‌تر شدن رفتارها تأثیر می‌گذارند، معمولاً به روشی که موجب بهبود منافع عمومی یا کاهش آسیب به جامعه شود. برخی هنوز هم در مورد اخلاق حرفه‌ایِ کسب و کار تردید دارند و معتقدند كه نمی‌توان ارزش‌های خود را در یك سازمان مدیریت کرد.

اخلاق حرفه‌ای کسب و کار و مسئولیت اجتماعی یک مقوله است: جنبش مسئولیت اجتماعی تنها یکی از جنبه‌های کلی اخلاق حرفه‌ای کسب و کار است. مادسن و شفریتز اخلاق حرفه‌ای کسب و کار را این‌گونه تعریف می‌کنند:

    اعمال اخلاق در داخل شرکت‌ها

    راهی برای تعیین مسئولیت در معاملات تجاری
    شناسایی موضوعات مهم کسب و کار و اجتماعی

سازمان ما با قانون مشکلی ندارد؛ بنابراین ما اخلاقی هستیم: همان‌طور که قبلاً گفته شد، ممکن است یک فرد غالب اوقات غیر اخلاقی عمل کند؛ اما در حدود قانون عمل کند؛ مثلاً عدم ارائة اطلاعات به مافوق، سرهم کردن بودجه یا غرولند کردن دائمی در مورد سایر کارکنان و … .

مدیریت اخلاق، عملاً با محیط کاری ارتباط زیادی ندارد: مدیریت اخلاق در محیط کار شامل شناسایی و اولویت‌بندی ارزش‌ها برای هدایت رفتارها در سازمان و ایجاد سیاست‌ها و رویه‌های مرتبط برای اطمینان از انجام این رفتارهاست.

نگاهی به اصول اخلاق حرفه‌ایِ مصوب در کشور

حال نگاهی به منشور اخلاق حرفه‌ای کشور می‌اندازیم. منشور اخلاق حرفه‌ای بیمه‌گران در تاریخ 30 آذرماه 1385 توسط سندیکای بیمه تصویب شد. این منشور شامل هشت اصل است که ابعاد مختلف اخلاق حرفه‌ای را طبق گفتة سندیکای بیمه مد نظر قرار می‌دهد. اصول این منشور شامل هشت اصل زیر است:

    خدمات بیمه با توجه به استانداردهای صداقت و عدالت (Honesty & Fair)
    ارائة خدمات و فروش رقابتی و مبتنی بر رضایت مشتری
    شرکت در رقابت عادلانه (Fair Competition) و پرهیز از رقابت‌های مکارانه
    ارائه تبلیغات فروش به صورت کاملاً واضح، صادقانه و عادلانه
    رسیدگی سریع و عادلانه به شکایات و اختلافات بیمه‌گذاران و بیمه‌گران عضو سندیکا
    ایجاد سیستم نظارتی بر خدمات شرکت
     
    مدیریت خسارت

ارتباط کم منشور اخلاق حرفه‌ای صنعت بیمه با اخلاق حرفه‌ای

نگاهی به این هشت اصل نشان می‌دهد که عمده این اصول ارتباط مستقیمی با اصول اخلاق حرفه‌ای ندارند. مادة اول از اصل اول این منشور اظهار می‌دارد «نیازهای قابل بیمه شدن باید بر اساس اطلاعات مربوطه که از بیمه‌گذاران دریافت می‌شود، تعیین شوند و شرکت‌های بیمه، بیمه‌گذاران را برای پاسخ‌گویی به این نیازها یاری رسانند». این مورد ارتباط مستقیمی با شفافیت و اختیار مشتری دارد؛ اما به طور واضح به این موضوع اشاره نمی‌کند. شرکت بیمه از نظر اخلاقی موظف است تا نیازهای بیمه‌ای مشتری را مشخص کند و برای انتخاب نوع پوشش بیمه، بدون انحراف کردن افکار مشتریان، انتخاب را بر عهده وی بگذارد.

بسیار اتفاق افتاده است که بیمه‌ها برای افزایش درآمد، بسته‌های بیمه‌ای را تهیه کرده‌اند که برخی از اجزای آن بسته در مورد برخی از مشتریان اعمال نمی‌شود؛ اما مشتری برای استفاده از پوشش بیمه‌ای مورد نظر مکلف به پرداخت حق بیمه در رشته‌های نامرتبط است. این موضوع از نظر قانونی قابل پیگیری نیست؛ زیرا بیمه اطلاعات کامل را به مشتری ارائه و مشتری را وادار به سازش می‌کند؛ به عبارت دیگر، مشتری با آگاهی کامل این بسته را انتخاب می‌کند؛ چون چاره دیگری ندارد.

نمونه دیگر، مادة 2 از اصل اول «شرکت‌های بیمه باید در همه امورِ خود سازگاری و مطابقت با آیین‌نامه‌ها، قوانین و مقررات مصوب را حفظ کنند» ارتباطی با اصول اخلاقی نداشته باشند و در صورتی که شرکت بیمه از آیین‌نامه‌ها و قوانین پیروی نکند مطابق قانون جریمه شود. این در صورتی است که بد اخلاقی نه تنها به سادگی قابل کشف نیست؛ بلکه قانون از جریمه آن ناتوان است.

اصل دوم از این قانون بیشتر متمرکز بر دانش متصدیان در زمینه فعالیت‌های بیمه‌ای است. این مقوله نیز جنبه اخلاقی ندارد و شرکت بیمه تنها با ارائة کارگاه‌های آموزشی می‌تواند سطح دانش متصدیان خود را افزایش دهد. ماده سوم از اصل دوم اظهار می‌دارد که «متصدیان شرکت‌های بیمه، دانش کافی را از بیمه‌نامه و عملکرد شرکت‌ها داشته باشند» این امر با اخلاق حرفه‌ای فرد ارتباطی ندارد و با دانش در ارتباط است.

اما!!! به کارگیری این دانش برای حمایت از مشتریِ اخلاق حرفه‌ای محسوب می‌شود. زمانی که متصدی بیمه مطلع است که شرکت بیمه دیگری خدمات مورد نظر آنها را با هزینه کمتر ارائه نمی‌دهد؛ اما این موضوع را به مشتری اطلاع نمی‌دهد مرتکب بداخلاقی شده است. برخی از متصدیان نیز با داشتن اطلاعات کافی از شرکت‌های دیگر و استفاده از نقاط ضعف آنها، این شرکت‌ها را در چشم مشتریان تخریب می‌کنند تا خدمات خود را به فروش برسانند که البته این موضوع بیشتر به اصل سوم منشور نزدیک است. با این حال، در اصل سوم از این منظور اشاره‌ای به این موضوع نشده است.

اصول چهارم تا هشتم نیز کاستی‌های قابل توجهی دارند و اشارة بسیار کمی به اصول اخلاق حرفه‌ای دارند؛ مثلاً استفاده از ارزیابان خسارت حرفه‌ای و بی‌طرف به سادگی بر اساس قانون قابل اعمال است. رسیدگی به خسارت در حداقل زمان که مادة سوم از این اصل است نیز به سادگی از طریق تدوین مقررات داخلی قابل اعمال است.

بیان کاستی‌ها

همان‌طور که در برخی از اصول اشاره شد، کاستی‌های فراوانی در هشت اصل منشور اخلاق حرفه‌ای صنعت بیمه مشاهده می‌شود. اخلاق حرفه‌ای آنچنان گسترده است که تنها با این هشت اصل پوشش داده نمی‌شود؛ اما همه آنها بر این اساس استوار هستند که «با دیگران آنچنان برخورد کن که دوست داری با تو برخورد کنند».

بد اخلاقی حرفه‌ای تنها به افراد بد جامعه محدود نمی‌شود؛ بلکه افراد خوب جامعه نیز ممکن است در شرایط خاص، به ویژه در شرایط استرس‌زا، بد اخلاقی را از خود نشان دهند. نمونه‌هایی از اقدامات شرکت‌های بیمه که منجر به بد اخلاقی حرفه‌ای می‌شود در ادامه اشاره شده است:

    ایجاد بسته‌های بیمه‌ای که برخی از اجزای بسته برای مشتری اعمال نمی‌شود (در بالا توضیح داده شد.)
    اعمال مقررات حداقل فروش برای مشاوران بیمه: این امر منجر می‌شود تا مشاوران برای رسیدن به حداقل فروش، اصول اخلاق حرفه‌ای را زیر پا بگذارند.
    حقوق پایین کارمندان: پایین بودن حقوق کارمندان و مشاوران منجر می‌شود تا کارمندان برای افزایش فروش و درآمد به شیوه‌های غیر اخلاقی متوسل شوند.
    ضعیف بودن شرکت بیمه در برخی از رشته‌ها: زمانی که شرکت بیمه در برخی از رشته‌ها ضعیف عمل کرده است؛ اما نیاز به توسعة بیشتر در آن بخش دارد، کارکنان و متصدیان بیمه تمایل بیشتری به بد اخلاقی در زمینه آن رشته از خود نشان می‌دهند.

این موارد، تعداد کمی از موارد بی‌شمار عواملی است که منجر به بد اخلاقی حرفه‌ای در صنعت بیمه می‌شود.

تقویت اخلاق حرفه‌ای در صنعت بیمه

شرکت‌های بیمه برای تقویت اخلاق حرفه‌ای در صنعت بیمه باید چند اصل را در نظر بگیرند. اصل اول آن است که به صورت دائمی دوره‌های آموزشی و مشاورة اخلاقی برای کارکنان بیمه برگزار شود تا میزان اهمیت اخلاق حرفه‌ای از نظر شرکت را برای کارمندان روشن کند. این امر منجر می‌شود تا کارمندان تمایل کمتری به بروز بد اخلاقی داشته باشند.

توجه به وضعیت اجتماعی کارمندان، به ویژه استرس‌های مالی، اهمیت بسیار زیادی در زمینة توسعة اخلاق حرفه‌ای در شرکت‌های بیمه دارد، کما اینکه بسیاری از متصدیان برای افزایش درآمد تنها به دنبال فروش بیمه هستند؛ حتی اگر خرید بیمه برای مشتری زیان‌آور باشد.

از دیگر ابزارهای مهم برای توسعه اخلاق حرفه‌ای در صنعت بیمه ارائه گزارش پیشرفت شرکت در صنعت است. زمانی که کارکنان شرکت بیمه خبری در زمینة افزایش سهم شرکت از بازار، افزایش ارزش سهام شرکت، افزایش تعداد شعب یا رشته‌های تحت پوشش و … می‌شنوند، ناخودآگاه اخلاق حرفه‌ای را بیشتر از زمانی رعایت می‌کنند که خبرهای منفی در زمینه پیشرفت شرکت می‌شنوند.

انتقادپذیری زمینه‌ساز اخلاق حرفه‌ای

یکی از مهم‌ترین زمینه‌های توسعه اخلاق حرفه‌ای در کشور انتقادپذیری است. زمانی که یک شرکت، سازمان و حتی ارگان دولتی ظرفیت انتقادپذیری را در خود ندارد، امکان توسعه اخلاق حرفه‌ای در آن صنعت و حتی کشور، ممکن نخواهد شد. متأسفانه در کشور ما انتقادپذیری در بسیاری از سازمان‌ها، چه بیمه‌ای و چه غیر بیمه‌ای، بسیار پایین است که در نتیجه نشان‌دهنده عدم تمایل شرکت‌ها به پیاده‌سازی اخلاق حرفه‌ای است. زمینه‌ساز توسعه اخلاق حرفه‌ای، انتقاد و در نتیجه اصلاح رویه‌ها و فرآیندهاست که منجر به مشخص شدن کاستی‌ها و عوامل تأثیرگذار بر بد اخلاقی حرفه‌ای می‌شود.

نتیجه‌گیری

با توجه به موارد ذکرشده، در حال حاضر منشور اخلاقی مناسبی برای تعیین اصول اخلاق حرفه‌ای در صنعت بیمه وجود ندارد. گرچه منشور ارائه‌شده توسط سندیکای بیمه اشارة کوچکی به موضوعات اخلاق حرفه‌ای کرده است؛ اما در عمل همه اصول این منشور را به راحتی می‌توان تحت قوانین و مقررات اعمال و حتی نظارت کرد. این در صورتی است که اخلاق حرفه‌ای نه تنها از نظر قانونی قابل پیگیری نیست، زیرا بد اخلاقی نیز می‌تواند در چارچوب قانون انجام شود؛ بلکه نظارت بر بد اخلاقی امکان‌پذیر نیست؛ زیرا در بسیاری از بد اخلاقی‌های حرفه‌ای تنها فرد خاطی اطلاعات کافی از موضوع را دارد.

منبع: بیمه داری نوین

ریسک نیوز

لینک کوتاهلینک کپی شد!
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

17  −  9  =