آیا مسؤولان به وظیفه خود عمل خواهند کرد؟

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک مدیریت دستشویی را بلد نیستیم، آن وقت ادعای مدیریت جهان می کنیم.” ؛ این کامنتی بود که یکی از کاربران عصر ایران در زیر خبری نوشته بود که در آن، تصاویر توریست های خارجی از دستشویی های ایران منتشر شده بود.
خبر این بود که تعدادی از توریست های خارجی، بعد از بازگشت از ایران، عکس هایی از دستشویی های هتل های محل اقامت خود – از یک تا 5 ستاره – را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده و از وضعیت نامطلوب آنها، ابراز نارضایتی کرده بود. (+)

واقعیت این است که وضعیت دستشویی در ایران، از آنچه این توریست های خارجی به تصویر کشیده اند، به مراتب بدتر است و ای کاش، موضوع به هتل ها ختم می شد؛ کافی است سفری با خودرو در هر کدام از جاده ها و اتوبان های کشور – اعم از اصلی و فرعی – داشته باشید تا دو موضوع، به شدت رنج تان دهد:
1 – دستشویی پیدا نمی شود و برای یک قضای حاجت، گاه باید بیش از یکصد کیلومتر رانندگی کرد.
2 – وقتی هم که دستشویی پیدا می شود، معمولاً بسیار شلوغ و با صف های طولانی است و بدترین بخش این که، اکثراً به فجیع ترین شکل ممکن، آلوده اند به طوری که گاه برخی افراد ترجیح می دهند تا رسیدن به مقصد از خیر دستشویی های حال بهم زن بین راهی بگذرند!

البته می توان مسؤولان مربوطه را مقصر قلمداد کرد که در ادامه بدان خواهیم پرداخت ولی پیش از آن که جوالدوزی به مسوولان بزنیم ، بهتر است سوزنی را نثار خود کنیم چرا که ما مردم هستیم که همین تعداد اندک دستشویی ها را با استفاده نادرست و غیر بهداشتی آلوده می کنیم و این در حالی است که فرد فرد ما، اصول بهداشتی اش را می دانیم و در دستشویی های خانه هایمان رعایت شان می کنیم.

بی گمان روی سخن با همه نیست چرا که بسیاری از ایرانیان بافرهنگ، رعایت می کنند ولی کافی است تنها درصد اندکی، حقوق دیگران را محترم نشمارند و جایی که نام محترمانه اش “سرویس بهداشتی” است را به محلی متعفن تبدیل کنند.

پس بیش از انتظار داشتن از این و آن، باید از داشته هایمان – از یک دستگاه پیشرفته پزشکی گرفته تا یک دستشویی در میان جاده – به نحوی انسانی و متمدنانه استفاده کنیم و این نکته بسیار ساده را بدانیم که خانه ما، تنها آن چهار دیواری که شب ها در آن می خوابیم نیست بلکه همه کشور- و در نگاهی فراتر همه دنیا – خانه ما و خانه فرزندان و نسل های بعدی مان است.

اما در باب دستشویی، گناه مسوولان نیز اندک نیست. تأمین نیازهای مردم، وظیفه ذاتی حاکمیت ها در همه دنیاست. این نیازها تنها در مسائلی مانند امنیت، اقتصاد، اشتغال و … خلاصه نمی شود بلکه بهداشت و نیازهای فیزیولوژیک را نیز در بر می گیرد. بی هیچ تعارف و پرده پوشی باید گفت که دولت ها همان طور که در برابر تأمین غذای مردم مسوول اند در برابر دفع آن نیز مسؤولیت دارند.

این البته بدان معنا نیست که دولت رأساً در همه جای کشور دستشویی بسازد بلکه وظیفه دارد زمینه ساخت آن را در جاهایی که مورد نیاز است فراهم نماید، حال مباشرتاً این کار را بکند یا آن که بخش خصوصی را وارد عرصه کند.

راهکار چندان پیچیده ای هم در میان نیست. کافی است به بخش خصوصی اجازه داده شود در فواصل مشخصی در جاده ها ، مجتمع های خدماتی و حتی تک فروشگاه های بین راهی تأسیس کند و به جای دادن عوارض و مالیات به دولت، موظف باشن دستشویی هایی را با تعداد و استانداردهای مشخص احداث و نگهداری مستمر کنند.