ریشه یابی عدم حضور بیمه ها در رقابت اتاق / آزاده محسنی

در واقع اتاق بازرگانی باید منافع اشخاص و بنگاه های اقتصادی بخش خصوصی را هم زمان با حفظ منافع ملی دنبال کند؛ بنابراین نقش محوری متخصصین و اعضاء اتاق بازرگانی در توسعه ملی کشور بیش از پیش نمایان می شود.

با توجه به نقش اثر گذار اعضاء اتاق بازرگانی در روند توسعه بخش خصوصی و اقتصاد کشور پرداختن به ریشه های حضور کمرنگ صنعت بیمه در این اتاق ضروری به نظر می رسد.

بدون شک حضور فعال بیمه ای ها در یک فرا نهاد صنفی مانند اتاق بازرگانی که اهدافش با توسعه بخش خصوصی گره خورده است در ارتقا سطح کیفی و کمی این صنعت اثرگذار است ؛ اما اینکه چرا این خواست و احساس نیاز در صنعت بیمه شکل نگرفته است و خود را بازیگری فعال در بازار مالی نمی داند در حالیکه قطب دیگر بازار یعنی بانک و بورس حضوری فعال دارند را می توان در علل مختلفی جستجو کرد.

1-صنعت بیمه از اعتماد به نفس لازم جهت حضور در فرا نهاد های صنفی چون اتاق بازرگانی ایران برخوردار نیست چرا که احساس می کند هنوز به بلوغ و توانایی لازم نرسیده است.

در حالیکه نزدیک به یک قرن از عمر صنعت بیمه در کشور می گذرد اما به دلیل ضعف های ساختاری چه به لحاظ حقوقی و قانونی و چه به لحاظ فنی  این اعتماد در میان بیمه گران شکل نگرفته است.

این عدم اعتماد به نفس ناشی از فقدان بلوغ کافی تا به جایی است که برخی مدیران صنعت بیمه به عنوان نماینده گروه فعالیت های صنعتی پا به عرصه انتخابات گذاشته اند اما نه به عنوان نماینده صنعت بیمه ، در حالیکه با نگاهی گذرا به تارنمای اتاق بازرگانی ایران حضور فعال نمایندگان شبکه بانکی در انتخابات پیش رو کاملا مشهود است .

2- همگرایی حلقه مفقوده صنعت بیمه است ، به طوریکه می توان گفت اگر هم همگرایی باشد آنقدر ضریب پایینی دارد که اگر مدیری از صنعت بیمه در انتخابات یک نهاد اثر گذار بخش خصوصی جهت عضویت شرکت کند شاید ترجیح می دهد به نمایندگی از بیمه گران نباشد چرا که ممکن است به دلیل عدم وجود همگرایی از حمایت بازیگران صنعت برخوردار نباشد.

3-فعالان صنعت بیمه همچنان تلاش بر دیده نشدن و حرکت با چراغ خاموش دارند. در حالیکه امروزه در معادلات تجاری و اقتصادی ، بازار های مالی با حضوری فعال در انجمن های صنفی و محافل اقتصادی اثر گذار تلاش می کنند با بخش های مختلف اقتصادی خود را گره بزنند تا در سایه این تعاملات گسترده کسب و کار خود را رونق بخشند و در نهایت بازار های جدیدی برای محصولات نوآورانه خویش در عرصه اقتصادی مهیا کنند ، اما صنعت بیمه در ایران همچنان چراغ خاموش حرکت می کند.

در عصری که توسعه کسب و کار از راه تبلیغ و معرفی خود به جامعه مشتریان از یک سو و جامعه بازیگران اقتصادی از سوی دیگر میسر است ، انزوای صنعت بیمه در محافل اقتصادی معنادار به نظر می رسد آنهم در نهاد های خصوصی چون اتاق بازرگانی که هدفش پیوند اقتصاد با بخش خصوصی و کاهش انحصار بخش دولتی است که شاید بتوان گفت دانش پایین صنعت بیمه در انزوای آن بی تاثیر نیست و اگر چه که طی سال های اخیر تلاش هایی در جهت ارتقا سطح علمی این صنعت صورت گرفته است ؛ اما معدل قابل قبولی حاصل نشده است.

در سایه آنچه که گذشت ،راهکارهای خروج از این وضعیت بدون شک یک شبه میسر نمی شود چرا که شرایط حاکم بر صنعت بیمه یک شبه حاصل نشده است.

این تحول طبیعتا در سایه یکسری برنامه ریزی ، فرهنگ سازی و شاید تلنگر هایی بر این صنعت ایجاد می شود چرا که جای خالی صنعت بیمه در انتخابات اتاق بازرگانی شاید ، خود ، تلنگری بر پیکره صنعت بیمه باشد تا به مرور ریشه های عدم اعتماد به نفس ، عدم همگرایی و حرکت در انزوا بررسی گرددو راهکارهای عملی برای خروج از آن ارایه شود.

آنچه که مسلم است ، تلاش همه جانبه از سوی بازیگران این صنعت لازم است به طوریکه اگر چه نقش بیمه مرکزی به عنوان نهاد سیاست گذار پررنگ جلوه می کند اما نقش سایر بازیگران این صنعت نیز بدون شک حایز اهمیت خواهد بود چرا که به دنبال مقصر گشتن دردی از دردهای کهنه این صنعت را دوا نخواهد کرد و حرکت به سمت بلوغ جز با همگرایی و هم افزایی کلیه بازیگران حاصل نخواهد شد.

بدون شک اصلاح ساختار در صنعت بیمه ، کاهش انحصار دولتی و تقویت بنیان دانش با تکیه بر دستاوردها و تجارت بین المللی تنها در سایه همگرایی محقق می شود.

منبع:ریسک نیوز