ما و محیط زیستمان
در اینکه درست مصرف نمی کنیم تردیدی نیست. حاصل رویکردهای ما به مصرف ،تولد الگویی اسراف آمیز در ابعاد مختلف زندگی است.
خیلی دور نیست زمانی که جامعه روستایی ما شهری زده نشده بود و میشد رد پای زندگی طبیعی را در میان آنها دید. جامعه روستایی بخشی از طبیعت بود بدون آنکه سیطره ای بر طبیعت داشته باشد.بده بستانی برد-برد بین او و طبیعت باعث شده بود که اساسا زندگی روستایی عاری از اسراف باشد. همه اجرای زیست بوم او اعم از انسانها و حیوانات اهلی و وحشی پیرامون او ، و دیگر موجودات زنده و غیر زنده از گیاه گرفته تا سنگ و خشت و خاک در یک تعامل متعادل در کنار هم نشو و نما می کردند و تنها این بلایای طبیعی بود که منجر به تخریب هرازگاهی می شدو شاید این بلایا هم بخشی از زمینه های تعادل در طبیعت بود.
لینک کوتاهلینک کپی شد!
بدون نظر
ارسال یک پاسخ
بسیار عالی، ممنون
khaaanome abedi khahesh mikonam etela resani konid ke kesi dar tabiat poste pofak ta kimeeshesho roye zamin narize ke baese alodegiye mohite zismishe. mamnon