اسید پاشی و لزوم تصویب قانون مقابله به مثل

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از عصرایران آنچه می خوانید، یادداشتی است که در 15 فروردین1391 در عصرایران منتشر کردیم(اینجا)؛ متأسفانه ، مسأله غیرانسانی اسید پاشی هنوز در کشور ما وجود دارد و افرادی که از انسانیت، فقط نامی به ارث برده اند، هر از گاهی زندگی دیگران را از بین می برند و مجازاتی در خور نمی شوند.
با توجه به اتفاقات اخیر اصفهان که طی آن چند زن مورد اسیدپاشی قرار گرفته اند، بازخوانی این یادداشت بی مناسبت نیست.

"ساعت 18 و 45 دقیقه نخستین روز سال‌جاری مردمی که از بلوار اصلی تهرانسر رد می‌شدند، ناگهان صدای فریادهای دختری را شنیدند که مرتب تکرار می‌کرد: «سوختم سوختم.» این دختر در یکی از آلاچیق‌های بلوار روی زمین افتاده بود و از درد به خودش می‌پیچید. او دقایقی بعد به بیمارستان شهید مطهری منتقل شد و پزشکان بعد از معاینه اولیه متوجه شدند، دختر 18 ساله که «شیرین» نام دارد، قربانی اسیدپاشی شده است و مایع سوزاننده روی چشمان و صورت او ریخته شده است… ."

این اولین باری نیست که دختران کشورمان قربانی جنایت هولناکی به نام " اسیدپاشی" می شوند و احتمالاً آخرین مورد نیز نخواهد بود. اسید پاشی در سال های اخیر رواج رعب انگیزی داشته است و علاوه بر قربانیان اصلی که عمدتاً از ناحیه سر و صورت و چشم آسیب می بینند ، جامعه نیز جریحه دار می شود.

برغم این ، هنوز قوانین موجود در جامعه ما برای مقابله با اسید پاشی بسیار ناکارآمد و قدیمی است و این "عقب ماندن قانون از وضع موجود" باعث تشدید این جرم شده است.

طبق قوانین موجود ، برای جرم اسید پاشی ، حبس تا 5 سال و دیه و یا قصاص قابل طرح است. با این حال ، عملاً قصاص در اسید پاشی منتفی است زیرا طبق فقه و قانون ، قصاص باید دقیقاً با جنایت برابر باشد و از آنجا که هیچ تضمینی وجود ندارد که در قصاص اسیدپاشی ، فرد مجرم به اندازه قربانی آسیب ببیند ، حکم به قصاص اسیدپاش داده نمی شود.

نتیجه این وضعیت نیز مشخص است: فرد اسیدپاش ، بعد از این که قربانی خود را برای ابد از زندگی متعارف انسانی ساقط کرد ، چند سالی را به زندان می رود و سپس با پرداخت چند میلیون تومان به زندگی عادی برمی گردد ؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده باشد! و این در حالی است که قربانی ، تا پایان عمر ، در عذابی دائمی به سر خواهد برد.
 

آمنه ، یکی از دخترانی که قربانی اسید پاشی شد