نظام پرداخت یک سبک زندگی است

1- بانک مرکزی بنابر وظایف حاکمیتی و بانکها بنابر وظایف سهامداری دو مدعی مالکیت صنعت پرداخت بودند اما سازوکاری که بتواند این دو مدعی سمج را به گونه ای به انجام وظایف خودشان محدود کند و باعث شود این دو کمتر بر طبل دخالت بکوبند و اجازه  استقلال این صنعت فراهم شود سازوکاری بنام شاپرک بود. این سازوکار در حالی چیده شد که همه ذی نفعان از نوعی بی عدالتی و رقابت های ناسالم و زیانهای حاصله رنج میبردند . با آمدن شاپرک تا حد زیادی پارادایم انصاف و عدالت در میان ذی نفعات ایجاد شد و  شد تا همه ذی نفعان از مزایای مادی و معنوی پرداخت بهرمند شوند.

2- سوالی که اغلب مطرح می شود آن است که آیا شاپرک مدل بهینه صنعت پرداخت در کشور ما است.پاسخ به این سوال اگر مشروط به اگرهای ایدال گرایانه نباشد چندان سخت نیست. اگر به شرایط اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی و فرهنگی در کشور ما توجه و همچنین از منظر روانشناسی اجتماعی به این بحث نگریسته شود طبیعی است باید با نگاه حداقلی در جهت ساماندهی امور پیش برویم. بدیهی است که در شکل ایداآل وجود یک بخش خصوصی ساختاریافته می توانست اجرای الگوی بهتری را برای ساماندهی صنعت پرداخت فراهم  کند اما  با توجه به شرایط فعلی و گریزناپزیر بودن نگاه حداقلی شاپرک بهترین الگوی ممکن محسوب می شود.

3- مانند برخی از افراد می توان مدام از نیمه خالی لیوان سخن گفت و طبیعی است در کشورهای در حال توسعه مانند ایران همواره نیمه خالی لیوان چشم گیر است اما اگر مسئولانه  به ذات توسعه بیشتر فکر کنیم طبعا به سمت اصلاح نقایص حرکت می کنیم.
بر این اساس می پرسیم شاپرک به عنوان متولی چه خدماتی را ارائه کرده است: پیاده سازی استانداردهای لازم در حوزه سوئیچ و امنیت شرکت های پی اس پی، تدوین و اجرای دستوالعملهای لازم برای بهبود سازوکارهای کسب وکار شرکت های فعال صنعت پرداخت و تلاش برای استقلال این صنعت از جمله دستاوردهای اساسی حضور شاپرک در عرصه پیمنت است.

4- بر این اساس به نظر می رسد فعالان حوزه پرداخت اکنون باید این سوال اساسی  را مورد نظر قرار دهند که  چگونه میتوان بهروری شاپرک را با توجه به شرایط حاکم بر جامعه  افزایش داد. به تعبیر دیگر مدل نظام پرداخت مبتنی بر شاپرک در ایران تثبیت شده و اکنون باید در فکر ارتقا آن بود. بدیهی است که هر یک از ذی نفعان شاپرک نقش مخصوص خود را بهتر ایفا کنند سهم بهتری از سود حاصله اعم از مادی یا معنوی خواهند برد. طبعا حال وظیفه آن است که در راستای اجرای دستورالعملهایی مانند نظام کارمزد یا ساماندهی پایانه های غیر فعال  و از بین بردن زمینه ای رقابت ناسالم همگرایی پیشه کنیم  در عین حال بپذیریم که رسیدن به مقصد در کوتها مدت امکانپذیر نیست.

5- در این میان اما چه راهبردی می تواند راهبر باشد.به نظر می رسد صنعت پرداخت به آن حد از بلوغ رسیده است که خود را به عنوان یک سبک زندگی تثبیت کند. به عبارت دیگر دردسترس بودن و سهولت استفاده از خدمات پرداخت در جامعه تا آنجا رشد کرده است که اکنون هر مبادله گری پولی نبودن نظام پرداخت برایش بی معنا است.اما این سبک زندگی در حال حاضر کاستی های زیادی دارد که ذی نفعان از بانک مرکزی گرفته تا مشتریان دریافت کنند  خدمات پرداخت باید در بهبود آنها تلاش کنند. اول شناخت درست کاستی ها ، دوم ریشه  یابی کاستی و در نهایت کشف راه حل سه گام مهم برای اصالت بخشی به این سبک زندگی است. باید روزی برسد که همانند کارت ویزا و مستر که اطمینان بخش هستند، وقتی کسی کارت نظام پرداخت ایران را در جیب دارد احساس امنیت و آرامش  کند امنیتی که انواع پرداخت های خرد و کلان را در بر گیرد. این راهبرد اگر تبدیل به چشم اندازی شود که رسیدن به آن درباور بازیگران  میدان پرداخت نهادینه شود قطعا رسیدن به ان اصلا سخت نیست.

6- یادمان باشد این شعار مهم را که: توسعه نظام پرداخت تسهیل زندگی است.شوق خرید از کودکی در نهاد قریب به اتفاق انسانها در هر جامعه ای وجود دارد. در کودکی خرید یک لذت است و در بزرگی الزام. در این خرید کالا و خدمات سهولت و سلامت دو امر جذاب برای همه است. پس همه باید در این راه با اراده و ایمان به سمت ایجاد یک شبکه پرداخت مطمئن گام برداریم
 

منبع: ماهنامه جویا