دایی؛ مردی که بازمی گردد ؟

همشهری تماشاگر – شاهین تهرانی: علی دایی از آن آدم هایی است که شخصیتی خاص دارند و گویی ذاتا موفق به دنیا آمده اند. این باور بی تردید نقطه اشتراک تفکرات همه دوستان و دشمنان شهریار است. اصولا اگر کسی را پیدا کردید که دایی را ناموفق دانست باید در تمام قضاوت هایش شک کنید.

شهریار فوتبال ایران با تسری دادن موفقیت های ورزشی اش در ابعاد تحصیلی و تجاری، ثابت کرد که فرمول موفق شدن را بلد است؛ فرمولی که خیلی از موفق های دنیا به کارش گرفته و به خوبی از آن بهره برده اند.

او برخاستن و برگشتن را خوب بلد است و به همین دلیل از شکست هراسی ندارد. مثل اکثر قریب به اتفاق شخصیت های موفق جهان! از خاکستر خویش برخاستن، ققنوس وار زیستن است و این کار هر کسی نیست. اینگونه است که مردی به جماعت انگشت شمار مردان همیشه موفق افزوده می شود؛ مردی به نام علی دایی. این گزارشی است از همه بازگشت های ققنوسی که استاد دوباره زاییده شدن است:

از طحال پاره تا آستانه آقای گلی

علی دایی آسان به سطح اول فوتبال ایران افزوده نشد اما بارها به آسانی تا آستانه فراموش شدن از یادهایی که تا همین چند صباح قبلش مدیحه سرای توان فوتبالی اش بودند، رفت. مهمترین خطری که از بیخ گوش شهریار گذشت، پارگی طحال در حین مسابقات 1994 هیروشیما بود.

این اتفاق در حالی افتاد که دایی می خواست از آن مسابقات به عنوان یک سکوی پرتاب استفاده کند و به نظر می رسید این آسیب دیدگی پایان آرزوهای بلند او باشد اما شهریار بازگشت، بازگشت قدرتمند او در لیگ بسیار تعجب برانگیز بود. دایی در 7 بازی آخر لیگ 8 گل زد و در جدول گلزنان لیگ بعد از پیوس در رده دوم قرار گرفت تا دوباره به تیم ملی برگردد.